Ładny pastelowy plakacik "Sztuki masażu" mógłby promować kolejną TVN-owską telenowelę o ustawionych trzydziestolatkach rozbijających się sportowymi autami. W dodatku dystrybutor z wiadomych przyczyn wyeksponował Agnieszkę Dygant, co zdawałoby się potwierdzać przypuszczenia co do zawartości filmu Mariusza Gawrysia. Strzeżcie się naiwniacy! "Sztuki masażu" emanuje ponurą aurą stołówki pamiętającej czasy Gomułki, z rzadka pozwalając sobie na przebłyski specyficznego humoru. Nie ma tu klasycznej fabuły. Jest za to salon prowadzony przez Renię, gdzie zjawiają się złaknione masażu indywidua. Gdy kobieta zajmuje się ich brzydkimi plecami, opowiadają jej swoje nędzne życiorysy. Jeden pan uzależnił się od masturbacji – śni mu się, że ma dwa penisy, które obsługują jednocześnie mało efektowne ladacznice. Wróżka z telewizji korzysta z usług męskich prostytutek, a jej córka zastanawia się, czyje dziecko nosi w brzuchu. Jest też mężczyzna pozbawiony zdolności odczuwania czegokolwiek. Biedna Renia słucha cierpliwie, ale czuje na plecach oddech nadciągających kłopotów – zakład nie przynosi dochodów i wkrótce trzeba będzie go zamknąć. Czy uda jej się zdobyć bankowy kredyt? Banda tych wszystkich nieudaczników pałęta się po ulicach Warszawy bez większego celu. Czasem odnosi się wrażenie, że jednym z nich jest sam reżyser, który nie potrafi wydobyć z materiału szerszego sensu. Gawryś miał szczęście, że w projekt zaangażowała się Dygantowa, zanim stała się gwiazdą małego ekranu. Aktorka wnosi do filmu swój spiczasty uśmiech oraz energię ducha i ciała. Razem z nią daje się przebrnąć przez 80-minutowy seans, a chwilami czerpać z niego nawet drobną satysfakcję. Gdyby jeszcze na sali kinowej znajdowały się prywatne masażystki…
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
